Het was een avontuur dat ik nooit zal vergeten – mijn deelname aan de beruchte Dodentocht. Een evenement dat bekend staat om zijn uitdagende 100 kilometer lange parcours dat nacht en dag doorkruist. Hoewel ik mijn oorspronkelijke doel van 100 kilometer niet bereikte en mijn reis eindigde na 35.2 kilometer, was het een reis vol doorzettingsvermogen, emotie en onverwachte wendingen.

De dag van de Dodentocht begon met opwinding en zenuwen. Maar net voor de startlijn werd ik al een beetje ontmoedigd door de regen, toch besloot ik er voor te gaan, het beloofde een moeilijke tocht te worden. Na enkele uren begonnen de fysieke ongemakken zich echter op te stapelen. Pijn in mijn heupen begon te knagen en mijn lichaam voelde zwaar aan. Elke stap leek moeilijker dan de vorige. Ik probeerde mijn gedachten af te leiden en me te concentreren op de mooie omgeving. Maar alleen was dit jammer genoeg niet eenvoudig.

Na ongeveer 20 kilometer begon mijn moraal nog een diepere duikvlucht te nemen. De combinatie van de aanhoudende regen, de pijn en de vermoeidheid begon zijn tol te eisen. Op dat moment begon ik te twijfelen aan mijn vermogen om mijn oorspronkelijke doel te bereiken. Mijn stappen vertraagden en mijn hoop begon te vervagen. Echter was ik op dat moment nog vastberaden om mijn persoonlijke record van 50km te behalen. Op het 35.2 kilometer punt stond ik op een tweesprong – doorgaan en het risico lopen om mijn gezondheid verder te beïnvloeden, of mijn trots opzij zetten en de moeilijke beslissing nemen om op te geven. Na een innerlijke strijd besloot ik dat mijn gezondheid en welzijn voorop stonden. Hoewel het een moeilijke beslissing was, wist ik dat het de juiste was op dat moment.

Wat me toch trots en dankbaar maakt, is dat mijn inspanningen niet voor niets waren. M2Q, collega’s, vrienden en familie hebben me aangemoedigd en gesteund gedurende mijn reis, en dit heeft geresulteerd in een donatie van bijna €600 voor mijn gekozen goede doel, Awel VZW. Dit herinnert me eraan dat elke stap, hoe klein ook, een verschil kan maken voor anderen.

Soms gaat succes niet alleen over het bereiken van het uiteindelijke doel, maar ook over de reis zelf. Mijn Dodentocht-ervaring heeft me geleerd over doorzettingsvermogen, veerkracht en het belang van gemeenschap. Ik heb geleerd dat zelfs als de omstandigheden niet perfect zijn, het belangrijk is om te blijven proberen en te blijven geloven in jezelf.

Dus, terwijl ik terugkijk op mijn 35.2 kilometer Dodentocht, besef ik dat het niet de afstand is die telt, maar de lessen die ik heb geleerd en de steun die ik heb ontvangen. Wetende dat zelfs een schijnbaar kleine bijdrage een groot verschil kan maken in de levens van anderen. Je ziet me dan misschien nooit meer terug aan de startlijn van de dodentocht, maar dat wil niet zeggen dat ik me op andere aspecten van het leven niet zal blijven uitdagen.